«Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που τεμαχίζεται και
προσφέρεται στους άλλους.
Έχει καταλάβει ότι μέσα στην ιερουργία της αγάπης ο άνθρωπος κατά χάρη μελίζεται και δεν διαιρείται, εσθίεται και ουδέποτε δαπανάται. Έχει γίνει κατά χάρη η ζωή που τρέφει και ποτίζει τον αδελφό.
Είναι ένα μικρό κείμενο με μεγάλη σημασία. Δίνει το στίγμα της ευτυχίας που αναζητούμε όλοι.
Συνήθως θεωρούμε την ευτυχία ως κατάσταση που έχει πηγή το είναι μας, τον εαυτό μας. Όμως φαίνεται πως αυτό είναι πλάνη. Ξεγελιόμαστε από τον πόθο της και μπλεκόμαστε στον εγωκεντρισμό μας. Μάλιστα, είναι τέτοιο το μπλέξιμο που αρκετές φορές θεωρούμε τον εγωκεντρισμό ως αγάπη, γιατί κάνουμε πράγματα που εξωτερικά δείχνουν να προσφερόμαστε στους άλλους ή αισθανόμαστε ωραία ψυχολογικά όταν δείχνουμε ενδιαφέρον.
Ωστόσο, το θέμα στην ουσία:
Αγάπη σημαίνει θυσία του εαυτού μας. Σημαίνει διάλυση του είναι, αυτό το «απαρνησάσθω εαυτόν».
Τότε αυτή η θυσία, γίνεται αιτία ανασυγκρότησης του είναι μας, ανάσταση και όντως Ζωή. Πώς γίνεται να «τεμαχίζεσαι», να «μελίζεσαι», να «εσθίεσαι» από τους άλλους, να αφήνεσαι με άλλα λόγια στους «δημίους» σου και συγχρόνως να διατηρείς αναλλοίωτο το πρόσωπο σου; Γίνεται! Το γνωρίζουμε, τότε και τώρα. Μπορούμε να το γνωρίσουμε από τη δική μας εμπειρία. Αν αφήσουμε την αγάπη και την προσκόλληση στον εαυτό μας, αν «κόψουμε το θέλημα μας» κι ας φαίνεται ανθρώπινο και φυσικό τότε μπορούμε να γνωρίζουμε στην πράξη τι είναι η αγάπη. Και γνωρίζοντάς την έρχεται η ευτυχία.
Η ελευθερία του καθενός μας καθορίζει την πορεία της ζωής του. Η όποια θυσία προσφορά, για να έχει αποτέλεσμα χρειάζεται να γίνεται χωρίς πίεση εσωτερική ή εξωτερική, αλλά με βάση την επιθυμία να ζήσουμε αυτό το «κάτι άλλο» του κόσμου τούτου.
Θεός σημαίνει κίνηση σ' όλες τις φάσεις, κίνηση Τέλεια, Ταχύτατη, Απέραντη, που στην εκδήλωση και Ολοκλήρωσή της Άχρονα, συνταυτίζει όλες τις στιγμές σε Μία.
Ήλθα να σε διδάξω, Άνθρωπε, την Τέλεια Αγάπη... όχι την επίπλαστη επιφανειακή αγάπη σου και την προσφορά της δήθεν ελεημοσύνης σου, αλλ' ήλθα για να σε διδάξω εμπράκτως την περίοδο αυτή την Τέλεια Αγάπη, την Αγάπη την Αγιάζουσα τα όντα, την Αγάπη που μεταμορφώνει τις υποστάσεις, την Αγάπη που κοσμεί τις υποστάσεις, που τις βοηθάει να εκδηλώσουν την Θεία Τελειότητα της Ανάρχου Αγάπης επί της Γης προς κάθε κατεύθυνση, χωρίς ν' αναμένουν ανταμοιβή. Διότι η προσφορά της Αγάπης, για να είναι ανιδιοτελής και να καταλογισθεί ως προσφορά σου Αγάπης αληθινής δεν πρέπει να περιμένεις την ανταπόδοση. Η Αγάπη φανερώνεται με τη Θυσία. Θυσία του «εγώ» στην Αγάπη, για το σύνολο. Κάθε θυσία του «εγώ», που γίνεται από Αγάπη προς το σύνολο, είναι και ένα ακόμη βήμα για την Επιστροφή.
Κανείς δεν φοβάται το σκοτάδι, φοβάται αυτά που κρύβεται μέσα του...
Κανείς δεν φοβάται τα ύψη, φοβάται την πτώση...
Κανείς δεν φοβάται να πει Σ' Αγαπώ, φοβάται την απάντηση.
Ιωάννης Β.
Έχει καταλάβει ότι μέσα στην ιερουργία της αγάπης ο άνθρωπος κατά χάρη μελίζεται και δεν διαιρείται, εσθίεται και ουδέποτε δαπανάται. Έχει γίνει κατά χάρη η ζωή που τρέφει και ποτίζει τον αδελφό.
Είναι ένα μικρό κείμενο με μεγάλη σημασία. Δίνει το στίγμα της ευτυχίας που αναζητούμε όλοι.
Συνήθως θεωρούμε την ευτυχία ως κατάσταση που έχει πηγή το είναι μας, τον εαυτό μας. Όμως φαίνεται πως αυτό είναι πλάνη. Ξεγελιόμαστε από τον πόθο της και μπλεκόμαστε στον εγωκεντρισμό μας. Μάλιστα, είναι τέτοιο το μπλέξιμο που αρκετές φορές θεωρούμε τον εγωκεντρισμό ως αγάπη, γιατί κάνουμε πράγματα που εξωτερικά δείχνουν να προσφερόμαστε στους άλλους ή αισθανόμαστε ωραία ψυχολογικά όταν δείχνουμε ενδιαφέρον.
Ωστόσο, το θέμα στην ουσία:
Αγάπη σημαίνει θυσία του εαυτού μας. Σημαίνει διάλυση του είναι, αυτό το «απαρνησάσθω εαυτόν».
Τότε αυτή η θυσία, γίνεται αιτία ανασυγκρότησης του είναι μας, ανάσταση και όντως Ζωή. Πώς γίνεται να «τεμαχίζεσαι», να «μελίζεσαι», να «εσθίεσαι» από τους άλλους, να αφήνεσαι με άλλα λόγια στους «δημίους» σου και συγχρόνως να διατηρείς αναλλοίωτο το πρόσωπο σου; Γίνεται! Το γνωρίζουμε, τότε και τώρα. Μπορούμε να το γνωρίσουμε από τη δική μας εμπειρία. Αν αφήσουμε την αγάπη και την προσκόλληση στον εαυτό μας, αν «κόψουμε το θέλημα μας» κι ας φαίνεται ανθρώπινο και φυσικό τότε μπορούμε να γνωρίζουμε στην πράξη τι είναι η αγάπη. Και γνωρίζοντάς την έρχεται η ευτυχία.
Η ελευθερία του καθενός μας καθορίζει την πορεία της ζωής του. Η όποια θυσία προσφορά, για να έχει αποτέλεσμα χρειάζεται να γίνεται χωρίς πίεση εσωτερική ή εξωτερική, αλλά με βάση την επιθυμία να ζήσουμε αυτό το «κάτι άλλο» του κόσμου τούτου.
Θεός σημαίνει κίνηση σ' όλες τις φάσεις, κίνηση Τέλεια, Ταχύτατη, Απέραντη, που στην εκδήλωση και Ολοκλήρωσή της Άχρονα, συνταυτίζει όλες τις στιγμές σε Μία.
Ήλθα να σε διδάξω, Άνθρωπε, την Τέλεια Αγάπη... όχι την επίπλαστη επιφανειακή αγάπη σου και την προσφορά της δήθεν ελεημοσύνης σου, αλλ' ήλθα για να σε διδάξω εμπράκτως την περίοδο αυτή την Τέλεια Αγάπη, την Αγάπη την Αγιάζουσα τα όντα, την Αγάπη που μεταμορφώνει τις υποστάσεις, την Αγάπη που κοσμεί τις υποστάσεις, που τις βοηθάει να εκδηλώσουν την Θεία Τελειότητα της Ανάρχου Αγάπης επί της Γης προς κάθε κατεύθυνση, χωρίς ν' αναμένουν ανταμοιβή. Διότι η προσφορά της Αγάπης, για να είναι ανιδιοτελής και να καταλογισθεί ως προσφορά σου Αγάπης αληθινής δεν πρέπει να περιμένεις την ανταπόδοση. Η Αγάπη φανερώνεται με τη Θυσία. Θυσία του «εγώ» στην Αγάπη, για το σύνολο. Κάθε θυσία του «εγώ», που γίνεται από Αγάπη προς το σύνολο, είναι και ένα ακόμη βήμα για την Επιστροφή.
Κανείς δεν φοβάται το σκοτάδι, φοβάται αυτά που κρύβεται μέσα του...
Κανείς δεν φοβάται τα ύψη, φοβάται την πτώση...
Κανείς δεν φοβάται να πει Σ' Αγαπώ, φοβάται την απάντηση.
Ιωάννης Β.
