ΑΠΟΛΛΩΝ
Ὅσα μέν πρὸς ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε ποιεῖν, ποιεῖτε. ἐγώ
γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος ἐν ἀδείω κόρη ἔγκυμος ἔσται,
ὥσπερ πυροφόρον τόξον ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας, πατρί, προσάξει δῶρον. Μαρία δέ
τό όνομα αὐτῆς.
Όσα σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να
κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις
μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως
ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον
προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής.
α. Vat. Gr., 1198, φ. 65β
β. Σινά 327, φ.236α
γ. Διονυσίου 281, φ. 103α
δ. Σινά 1189, φ. 6β
Ὀψέ ποτε ἐπί τήν σχεδήν ταύτην ἐλάσεις θεός γαῖαν, καί δίχα
σφάλματος σάρξ γενήσεται ἀκαμάτου θεότητος, ἀνιάτων παθῶν λύσεις φοροῦσα, καί
τούτω πικρός γενήσεται φθόνος λαοῦ, καί προς ὕψος κρεμασθεῖς, ὡς θανάτου
κατάδικος, εἰς πάντα πρᾶος πεσεῖται.
Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα
γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον
άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος
λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με
πραότητα.
α. Δοχειαρίου 5, φ. 124α, Σίβυλλα
β. Σινά 327, φ.235α - 235β, Πλάτων
γ. Βατοπεδίου 754, φ. 182β, Όμηρος
δ. Σινά 1189, φ. 7, Χίλων
ε. Ιβήρων 386, φ. 174β, Πλάτων
στ. Richard Bentleii Epistola, σελ. 10, Αντίοχος
ζ. Διονυσίου 281, φφ. 103α - α03β, Πλάτων
ΣΟΛΩΝ
Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ.
ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ
τρισόλβιος.
Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το
αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι
και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας.
α. Vat. Gr., 1198, φ. 66α
β. Σινά 327, φ.235β, Σόλων
γ. Διονυσίου 281, φ. 103α, Πλούταρχος
δ. Διονυσίου 167, φ. 151α , χρ. Χίλων
ε. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7, Σόλων
στ. Σινά 1189, φ. 7α, Σόλων
ζ. Ιβήρων 386, φ. 176α, Σόλων
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε
ο πανσθενής ουσιούται Λόγος.
Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από
αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.
α. Σινά 327, φ. 235α.
β. Vat. Gr. 1198, φ. 66α
γ. Διονυσίου 281, φ. 103α
δ. Διονυσίου 167, φ. 151α
ε. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7
στ. Ιβήρων 386, φ. 174α
ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ ή ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
θεόν σέβου καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι καί πῶς; οὐ γάρ
ἔστιν ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί μάνθανε. ἀσεβής γάρ τόν νοῦν ὁ
θέλων μανθάνειν θεόν.
Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις)
ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να
τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης αυτός ο όποιος θέλει
σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό.
α. Διονυσίου 281, φ. 103α , Θουκυδίδης
β. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, Θουκιδίδης
γ. Ιβήρων 386, φ. 176α, Μένανδρος
δ. Σινά 1189, φ. 7β, Μένανδρος
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ
μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον
βασιλέα.
Ο παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και
ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη
γέννησε τον ουράνιο βασιλέα.
α. Διονυσίου 167, φ. 151α , Πλάτων
β. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, Θουκιδίδης
γ. Ιβήρων 386, φ. 174α, Πλάτων
δ. Σινά 1189, φ. 7β, Πλάτων
ε. Διονυσίου 281, φ. 103α, Χίλων
στ. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7 - 8 Θουκυδίδης
Πλούταρχος
ζ. Σινά 327, φ. 235β, Πλούταρχος
ΕΡΜΗΣ
εἰ μή πρόνοια τις τοῦ τῶν πάντων κυρίου, οὐ μήν τόν λόγον τοῦτον
ἀποκαλύψαι ἠβούλοντο· οὐδέ ὑμᾶς τοιούτοις ἔργοις κατεῖχεν, ἵνα περί τούτων ἐρωτήσητε.
οὐ γάρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτους τοιαῦτα παρασχέσθαι μυστήρια· ἀλλά τῷ νοΐ ἀκουσάντων
ἀκούσατε· ἐν μόνον ἦν· φῶς νοερόν πρό φωτός νοεροῦ, καί ἦν αὐτά ἕνωσις ἐκ τοῦ
νοῦ φωτί καί πνεύματι. τά πάντα ἐξ αὐτοῦ, καὶ εἰς αὐτόν, εἰς γόνιμον ἐκ
γονίμου, κατελθών ἐπί γονίμῳ ὕδατο ἔγκυον τό ὕδωρ ἐποίησεν.
Εάν δεν υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να
αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά.
Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού
κατανοήσατε με τον νου ακούσατε. Ένα και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον
προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση από του Νου δια του Φωτός και
του Πνεύματος. Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν, αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση)
εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον κατέστησε το ύδωρ.
α. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, 66α
β. Ιβήρων 386, φ. 173β, 174α
γ. Κύριλλος, Κατά Ιουλιανού, Ι, 552 Β και Ι, 556 Α
δ. Διονυσίου 281, φ. 103α
ε. Μαλάλας, Χρονογραφία, σελ 26
στ. Σινά 327, φ. 235α
ἐγῶ γὰρ ἐφετμεύω τρισένα μόνον ὑψιμένδοντα θεόν, οὗ λόγος ἄφθιτος
ἐν ἀδαή κόρη ἔγκυμος ἔσεται…»
Διότι εγώ αναγγέλω τρισυπόστατον ύψιστον Θεόν, του οποίου ο
άφθαρτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις κόρην ανυποψίαστη.
Χριστός Θεός ἐμός ἐστίν, ὅς ἐν ξύλω ἐτανύθη, ὄς θάνεν· ὅς ἐκ
τάφου εἰς πόλον ὦρτο
Ὅσα μέν πρὀς ἀρετῆς καὶ κόσμον ὄρωρε ποιεῖν· ἐγώ γὰρ ἐφετμεύω,
τρισένα μόνον ὑψιμέδοντα θεόν· οὗν λόγος ἄφθιτος ἐν ἀδαή κόρη ἔγκυμος ἔσεται· ὥσπερ
γὰρ τόξον πυρφόρον· μέσον διαδραμών, ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας· πατρί προσάξει δῶρον.
Μαρία δέ ἡ κλήσις τοὔνομα αὐτῆς.
ΟΙ ΣΙΒΥΛΛΕΣ
λάβετε και τας ελληνικάς βίβλους. Επίγνωτε Σίβυλλαν, ως
δηλοί ένα Θεόν και τα μέλλοντα έσεσθαι...
Κλήμης ο Αλεξανδρεύς
ΣΙΒΥΛΛΑ Η ΕΡΥΘΡΑΙΑ
Ιδρώσει γαρ χθών, κρίσεως σημείον ότ΄ έσται
Ηξει δ’ ουρανόθεν βασιλεύες αιώσιν, ο μέλλων
Σάρκα παρών πάσαν κρίναι και κόσμον άπαντα.
Όψονται δε θεόν μέροπες πιστοί και άπιστοι
Ύψιστον μετά των αγίων επί τέρμα χρόνοιο,
Σαρκοφόρον ψυχάς τα’ ανδρών επί βήματι κρινεί.
Χέρσος ότ’ αν πότε κόσμος όλος και άκανθα γένηται
Ρίψωσοι τα’ είδωλα βροτοί και πλούτον άπαντα,
Εκκαύση δε το πυρ γην, ουρανόν ηδέ θάλασσαν,
Ιχνεύων, ρήξη τε πύλας ειρκτής αΐδαο.
Σάρξ τότε πάσα νεκρών, ες ελευθέριον φάος ήξει
Τους αγίους ανόμους τε το πυρ αιώσιν ελέγξει
Οππόσα τις πράξας έλαθεν, τότε πάντα λαλήσει.
Στήθεα γαρ ζοφόεντα Θεός φωστήρσιν ανοίξει.
Θρήνος τ’ εκ πάντων έσται και βρυγμός οδόντων
Εκλείψει σέλας ηελίου, άστρων τε χορείσει,
Ουρανόν ειλίξει, μήνης δε τε φέγγος ολείται,
Υψώσει δε φάραγγας, ολεί δ΄ υψώματα βουνών.
Ύψος δ’ ουκέτι λυγρόν εν ανθρώποισι φανείται
Ίσα τα’ όρη πεδίοις έσται και πάσα θάλασσα
Ουκ εις πλουν έξει γη γαρ φρυχθείσα κεραυνώ
Συν πηγαίς ποταμοί τε καχλάζοντες λείψουσιν.
ἵν οἶκτο ἐλπίδα δώσει καὶ φθαρτῇ σαρκί μορφήν, καὶ πίστιν ἀπίστοις·
εἰς ἀνόμων χείρας καὶ ἀπίστων ὕστερον ἥξει· δώσουσι δέ θεῷ ραπίσματα
φαρμακόεντα· δώσει δ’ εἰς μάστιγας ἀναπλώσας τότε νῶτον· καὶ κολαφιζόμενος
σιγήσει μή τις ἐπιγνῶ· τίς τίνος ἤ πόθεν ἦλθεν ἵνα φθιμένοισι λαλήση· καὶ
στέφανον φορέση τόν άκάνθινον, ἐκ γὰρ ἀκανθῶν τό στέφος ἐκλεκτόν αἰώνιον ἐστίν ἄγαλμα·
πλευρᾶς νύξουσι καλάμῳ διά τόν νόμον αὐτῶν· ἐκ καλάμων γὰρ σειομένων ὑπό
πνεύματος ἄλλου…
Ὦ ξύλον ὦ μακαριστόν ἐφ’ οὗ θεός ἐξετανύσθη…
Χρησμοί της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί του μαρτυρίου του
Ιησού
Οὐκ οἶμαι δύνασθαι ὑπό Ἑλλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι
τόν Σωτῆρα ἡμῶν!
Τούς τάς θείας γραφάς μη ἐπισταμένους, ἐξ αὐτῆς λοιπόν τῆς τῶν
πραγμάτων φύσεως, πεῖσαι ὀφείλομεν περί θεογνωσίας λέγειν, ὁρῶμεν γάρ τινας οὐσίας
ἐν τῇ κτίσει οὐ κατά φύσιν, ἀλλά ὑπέρ φύσιν μετά ἀλλήλων ὑπηρετούσας οἷόν τι
λέγω, φύσις τῶν ὑδάτων, οὐσία ῥευστή, καί κατωφερής ὑπάρχει, πῶς ὁρῶμεν
τούς λεγομένους σίφωνας έκ τῆς θαλάσσης ὕδωρ πρός τάς νεφέλας ἀνάγοντας· τό δέ
θαυμαστόν ρητόν τό ἁλμυρόν ἀνερχόμενον, γλυκύ ἐπί γῆς διά τῶν ὄμβρων
κατέρχεται· πῶς δέ πάλιν ἡ τῶν σωμάτων φύσις βολιστική κατά φύσιν ὑπάρχουσα, ὁρᾶται
ἀβόλιστος, καί ἄδυτος ἀν τοῖς ὕδασι τῆς Μαρμαρικῆς Πενταπόλεως; οὐ μόνον δέ, ἀλλά
γάρ καί ὕδατος καί πυρός ἐναντία ἡ φύσις ὑπάρχουσα, ἐν τῷ ἅμα ἦν, ὅτε ἐν Λυκίας
τῷ ὅρει τῷ λεγομένῳ Ὀλύμπῳ, καθώς μυριάδες ἀνδρῶν ἑωράκασι, καί μέχρι τοῦ νῦν ἐκείνων
βλέπουσι, καί ἄλλα παράδοξα ἐν τῇ κτίσει θεωρούμενα, καί θαυμαζόμενα, ἅτινα οὐκ
ἄν οὕτως ὑπέρ φύσιν γενέσθαι ἔμελλον εἰ μή οὐσίας τις θεοῦ ἦν τούτων
δεσπόζουσα, καί τούτοις ἐπιτρέπουσα, ἀλλήλοις μή ἀντιτάττεσθαι. ὦ Ἑλλήνων παῖδες,
βροντῆς στερρᾶς γινομένης, πῶς ἅπασα ἡ τῶν ἀνθρώπων φύσις τρέμει, φρίττει τε
καί ἐξίσταται μηνύουσα διά τοῦ σχήματος, ὅτι ὑπό δεσπότου ἐστίν, τοῦ τάς
βροντάς ἐργαζομένου >>>>>
Αυτούς οι όποιοι δεν γνωρίζουν καλά τις θείες γραφές, από
την ιδίαν λοιπόν την φύση των πραγμάτων, οφείλομε να πείσουμε ώστε να ομιλούν
δια την θεία γνώση. Διότι βλέπομε μερικές ουσίας εις την δημιουργία να είναι
όχι σύμφωνες προς την φύση τους, αλλά υπεράνω της φύσεως τους να υπηρετούν η
μία την άλλη ως παράδειγμα αναφέρω, την φύση των υδάτων, η οποία ως ουσία
ρευστή και καθοδική υπάρχει, πώς βλέπουμε τους λεγόμενους στροβίλους από την
θάλασσαν να οδηγούν το νερό άνω προς τις νεφέλες, και το θαυμαστό ρητό ότι το
αλμυρό νερό ανέρχεται, ενώ το γλυκό κατεβαίνει με την βροχή εις την γη; Πώς
λοιπόν πάλι η φύσις των σωμάτων αν και είναι σύμφωνος προς την φύση, φαίνεται
μη καθοδική και αβύθιστος στα νερά της Μαρμαρικής Πενταπόλεως; Όχι μόνον αυτό,
αλλά μάλιστα και η φύσις ενώ είναι αντίθετος με το ύδωρ και το πυρ, συγχρόνως
ήταν κάποτε εις το όρος της Λυκίας το ονομαζόμενο Όλυμπο, όπως χιλιάδες
ανθρώπων έχουν δει και μέχρι σήμερον εκείνων βλέπουν, και άλλα παράδοξα ορατά
εις την κτίση και άξια απορίας, τα οποία δεν επρόκειτο να υπερβούν την φύση των
εάν δεν δέσποζε εις αυτά κάποια θεϊκή ουσία, επιτρέποντας των να μην
αντιτάσσονται μεταξύ των· ώ παίδες Ελλήνων, όταν ξεσπάσει ισχυρή βροντή, πώς τρέμει
και εξίσταται ολόκληρος η φύσις των ανθρώπων φανερώνοντας με το σχήμα της, ότι
ευρίσκεται κάτω από τον Δεσπότη, ο όποιος προκαλεί τις βροντές.
Καί ταῦτα μέν πρὸς τούς ἀφελεστέρους τῶν Ἑλλήνων ἠγοῦν ἀγραμμάτοις,
εἰς θεογνωσίαν φέροντα ὑποδείγματα, πρός δέ τούς παρά αὐτοῖς σοφούς, ἐκ
φιλοσόφων ἀρχαίων δυνατῶν, μαρτυρίας πολλάς περί θεοσέβειας τινές Ἑλλήνων σοφοί
ἔφασαν, ἀλλά καί τήν τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίαν ἀμυδρῶς προεμήνυσαν. καί γάρ πρό
πολλῶν χρόνων ταῆς Χριστοῦ ἐπιδημίας, σοφός τίς ὀνόματι Ἀπόλλων, θεόθεν, ὡς οἶμαι,
ἐπικινηθείς, ἔκτισε τόν ἐν Ἀθήναις ναόν, γράψας ἐν αὐτῷ βωμῷ, ἀγνώστῳ θεῷ· ἐν αὐτῷ
τοίνυν συνήχθησαν οἱ πρώτοι τῶν Ἑλλήνων φιλόσοφοι, ἵνα περί τοῦ ναοῦ ἐρωτήσωσιν
αὐτόν, καί περί προφητείας καί θεοσέβειας, ὧν τά ὀνόματα ἐροῦμεν ταῦτα. Πρῶτον
Τίτων, δεύτερος Βίας, τρίτος Σόλων, τέταρτος Χείλων, πέμπτος Θουκυδίδης, ἑκτός
Μένανδρος, ἕβδομος Πλάτων. οὗτοι οἱ ἑπτά φιλόσοφοι ἔφησαν τῷ Ἀπόλλωνι·
Προφήτευσον ἡμῖν, προφῆτα, ὦ Ἄπολλον, τίς ἐστιν ὅδε εἶπον. τίνος ἔτι ὁ μετά σέ
βωμός οὗτος; πρὸς οὕς ὁ Ἀπόλλων ἔφη· Ὅσα μέν πρὸς ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε
ποιεῖν, ποιεῖτε. ἐγώ γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος ἐν ἀδείω
κόρη ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυροφόρον τόξον ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας, πατρί,
προσάξει δῶρον. Μαρία δέ τό όνομα αὐτῆς.>>>>>>
Και αυτά όσον άφορα στους αφελέστερους από τους Έλληνας,
δηλαδή τους αμόρφωτους, πού φέρνουν παραδείγματα δια την θεογνωσία. Ενώ σχετικά
με τους σοφούς, κάποιοι Έλληνες σοφοί εκ των αρχαίων σπουδαίων φιλοσόφων,
ανέφεραν πολλές μαρτυρίες δια την θεοσέβεια, αλλά προανήγγειλαν αμυδρά και την
του Χριστού οικονομία.
Διότι πολλά έτη προ της Ελεύσεως του Χριστού, κάποιος σοφός
ονόματι Απόλλων, από τον Θεό παρακινούμενος όπως πιστεύω, έκτισε τον ναό στην
Αθήνα, αφού έγραψε εις αυτόν τον βωμό, Αγνώστω Θεώ. Εις αυτόν λοιπόν
συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι φιλόσοφοι των Ελλήνων, δια να τον ρωτήσουν σχετικώς με
τον ναόν, και δια την προφητεία, και την θεοσέβεια, των οποίων τα ονόματα αυτά
θα αναφέρουμε. Πρώτος ο Τίτων, δεύτερος ο Βίας, τρίτος ο Σόλων, τέταρτος ο
Χείλων, πέμπτος ο Θουκυδίδης, εκτός ο Μένανδρος, έβδομος ο Πλάτων. Αυτοί οι
επτά φιλόσοφοι είπαν προς τον Απόλλωνα: «Προφήτευσε σε μας προφήτη Απόλλωνα,
ποίος ήταν εδώ, τίνος ακόμη είναι ο βωμός αυτός μετά από εσένα;»
Προς αυτούς ο Απόλλων είπε: Όσα σχετικά με την αρετή και την
κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω
κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα
κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού
αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα.
Μαρία σε το όνομα αυτής.
Ἔστί δέ ἡ λύσις προφητείας οὕτως· περί μέν τοῦ ναοῦ ἐστιν ὁ
πρῶτος λόγος, ὅσα, φησί, πρός κόσμον τοῦ ναοῦ, καὶ κάλλος δυνατόν ὑμῖν ποιῆσαι,
τά ἀρέσκοντα τῷ θεῷ καὶ ἀνθρώποις . ἐγώ γάρ ὑπολαμβάνω εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ
τρισυπόστατον μέγαν ὕψιστον βασιλέα, τούτου ἄναρχος θεός, καὶ λόγος ἐν ἀγάμω
κόρη σαρκοῦται, καί ὥσπερ πυροφόρον τόξον, ἤ ὡς δυναμώτερον, ἅπαντα κόσμον
φανήσεται, ἁλιεύων τοὺς ἀνθρώπους, ὥσπερ ἰχθύα ἐκ τοῦ βυθοῦ τῆς ἀπιστίας καί ἀγνωσίας,
οὕστινας προσάξει τῷ ἑαυτοῦ πατρί δῶρον· Μαρία δέ τό ὄνομα αὐτῆς.
καί τοῦτο μέν προφητεύων ὁ Ἀπόλλων εἶπε. Τίτων ἔ'φη· Ἥξα ἡ ἀνίσχουσα ὑμῖν
μέλλων τόν οὐράνιον τοῦ θεοῦ, καί πατρός παῖδα ἡ ἄναρχος κόρη κύει, Βίας εἶπεν·
Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ. ὅν τρέμει οὐρανός
γῆ τε θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος. Σόλων εἶπεν·
Ὀψέ ποτε ἐπί τήν σχεδήν ταύτην ἐλάσεις θεός γαῖαν, καί δίχα σφάλματος σάρξ
γενήσεται ἀκαμάτου θεότητος, ἀνιάτων παθῶν λύσεις φοροῦσα, καί τούτω πικρός
γενήσεται φθόνος λαοῦ, καί προς ὕψος κρεμασθεῖς, ὡς θανάτου κατάδικος, εἰς
πάντα πρᾶος πεσεῖται. Χείλων εἶπεν· Ἀκάματος φύσις θεοῦ γενήσεται, ἐξ αύτοῦ δέ ὁ
αὐτός οὐσία, καί λόγος
Υπάρχει η εξήγησης της προφητείας ως έξης: Σχετικώς με τον
ναό είναι ο πρώτος λόγος. Αναφέρει, όσα είναι σχετικά με την διακόσμηση του
ναού και είναι δυνατόν εις υμάς να προξενήσουν ομορφιά, εις τον Θεό και εις
τους ανθρώπους όσα αρέσκουν να κάνετε. Διότι εγώ θεωρώ ότι είναι ο μέγας
ύψιστος βασιλεύς ο τρισυπόστατος εις τον ουρανό. Και ο Λόγος αυτού ως άναρχος
Θεός, εις παρθένο κόρη ενσαρκώνεται, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, ή όσο
γίνεται ισχυρότερα, όλα θα τα αποκαλύψει εις τον κόσμο, αλιεύοντας τους
ανθρώπους, όπως ακριβώς τον ιχθύ από τον βυθό της απιστίας και της αγνοίας,
τους οποίους θα προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα του-Μαρία το όνομα αυτής. Αυτά
προφητεύοντας είπε ο Απόλλων.
Ο Τίτων είπε: «Θα έλθει αυτή η οποία θα υψώσει προς χάριν
μας το ουράνιο παιδίο του Θεού και Πατρός- η παρθένος κόρη κυοφορεί».
Ο Βίας είπε: «Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς,
αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή
θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο
Πατέρας».
Ο Σόλων είπε: «Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και
θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον
άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος
λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με
πραότητα».
Θουκυδίδης εἶπε· θεόν σέβου καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι
καί πῶς; οὐ γάρ ἔστιν ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί μάνθανε. ἀσεβής
γάρ τόν νοῦν ὁ θέλων μανθάνειν θεόν.
Μένανδρος εἶπεν· ὁ παλαιός νέος, καί ὁ
νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον
σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα.
Πλάτων εἶπεν ἐπειδή ὁ θεός ἀγαθός, οὐ
πάντων εἶναι αἴτιος, ὡς οἱ πολλοί λέγουσιν. πολλῶν δέ ἀναίτιος, καί τῶν μέν ἀγαθῶν,
οὐδέν ἄλλο φαμέν αἴτιον εἶναι μόνον τῶν καλῶν, κακῶν δέ οὐκέτι. Αὖ πάλιν ἔφησαν
οὖτοι οἱ ἑπτά καί εἶπον. εἰ μέν περί τῆς τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίας, καί περί τῆς ἁγίας
τριάδος. Ἄλλος δέ τις τῶν Ἑλλήνων σοφός μεθ' ἑτέρων τινῶν, Άσκληπιός λεγόμενος,
αἰτησάντων ἑρμηνείαν τῶν πάντων φιλοσόφων φιλοσοφώτερον δοῦναι αὐτοῖς λόγον
περί θεοῦ φύσεως, ὁ δέ Ἑρμης λαβών σιφέριον ἔγραψεν οὕτως· εἰ μή πρόνοια τις τοῦ
τῶν πάντων κυρίου, οὐ μήν τόν λόγον τοῦτον ἀποκαλύψαι ἠβούλοντο· οὐδέ ὑμᾶς
τοιούτοις ἔργοις κατεῖχεν, ἵνα περί τούτων ἐρωτήσητε. οὐ γάρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτους
τοιαῦτα παρασχέσθαι μυστήρια· ἀλλά τῷ νοΐ ἀκουσάντων ἀκούσατε· ἐν μόνον ἦν· φῶς
νοερόν πρό φωτός νοεροῦ, καί ἦν αὐτά ἕνωσις ἐκ τοῦ νοῦ φωτί καί πνεύματι. τά
πάντα ἐξ αὐτοῦ, καὶ εἰς αὐτόν, εἰς γόνιμον ἐκ γονίμου, κατελθών ἐπί γονίμῳ ὕδατο
ἔγκυον τό ὕδωρ ἐποίησεν. Οἶδας πῶς οἱ τῶν Ἑλλώνων παῖδες προεφήτευσαν καί τόν
προάναρχον θεόν καί τόν συνάναρχον αὐτοῦ υἱόν καί λόγον, καὶ τὸ σύνθρονον αὐτοῦ
καὶ ὁμοοῦσιον πνεῦμα προεκήρυξαν, καὶ τὰ τίμια τοῦ σταυροῦ πάθη προεκύρηξαν· αὐτῷ
ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος σύν τῷ παναγίῳ πνεύματι, εἰς τοὺς αἰῶνας ταῶν αἰῶνων. ἀμήν
Ο Θουκυδίδης είπε: «Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην
ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως
υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης
αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό». Ο Μένανδρος
είπε: «Ό παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός
Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον
ουράνιο βασιλέα». Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος
δια τα πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα
μεν αγαθά είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον
δια τα καλά, δια τα κακά δε καθόλου».
Και πάλιν αυτοί οι επτά σοφοί ισχυρίστηκαν και είπαν. Επειδή
(μίλησαν) δια την οικονομία του Χρίστου και δια την Αγία Τριάδα. Κάποιος άλλος
Έλληνας σοφός μαζί με κάποιους άλλους, ο λεγόμενος Ασκληπιός, επειδή ζήτησαν
όλοι οι φιλόσοφοι να δώσει ερμηνεία με φιλοσοφικότερο λόγο εις αυτούς δια την
φύση τον θεού.
Ο δε Έρμης λαμβάνοντας έναυσμα έγραψε ως έξης: «Εάν δεν
υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν,
ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. Διότι δεν είναι δυνατόν εις
αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα
και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά
ένωση από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις
αυτόν, αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ,
έγκυον κατέστησε το ύδωρ.»
Γνωρίζεις πως τα παιδιά των Ελλήνων προφήτεψαν και τον
προάναρχο Θεό και τον συνάναρχο Υιό αυτού και Λόγο, και το ομόθρονο αυτού και
ομοούσιο Πνεύμα προεκύρηξαν, και τα τίμια πάθη, εις αυτόν η δόξα και η ισχύς
μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων,
Αμήν
Αιώνες πριν την Γέννηση του Ιησού Χριστού κάποιοι είχαν
μιλήσει για Χριστό και ΈΝΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΟ, όλοι οι λαοί της Μεσογείου
περίμεναν την ΕΛΕΥΣΗ του ΜΕΣΣΙΑ στη Γη. Οι περισσότεροι δε ήταν Έλληνες.
Δυστυχώς σήμερα ο πόλεμος που δεχόμαστε σαν έθνος έχει σαν στόχο πρώτα τη ΠΙΣΤΗ
ΜΑΣ (Ελληνοορθοδοξία), την ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ (Ελληνικό αλφάβητο), την ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ
(Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι), και μετά όλα τα υπόλοιπα (οικονομικά, χωρικά).
Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ
Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος
είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του,
την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία,
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία,
να επινοήσει μια νέα ιστορία.
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός
για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.
Μ. Κούντερα
Για αυτούς τους λόγους και ακόμα παραπάνω θα πρέπει να
ενωθούμε μέσο της διδασκαλίας Του αλλά και ΟΛΩΝ όσων είχαν φιλοσοφήσει για το
παρόν μέλλον και παρελθόν των ανθρώπων, άλλωστε η λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ σημαίνει
ΑΝΩ-ΘΡΩΣΚΩ, αυτή είναι η αποστολή που έχουμε και αυτό είναι το μέλλον μας.
Προσευχή του Ερμή προς τον θεό
Και αφού μου είπε αυτά ο Ποιμάντρης ανεμείχθη με τις
δυνάμεις. Και εγώ, αφού ευχαρίστησα και ευλόγησα τον Πατέρα των όλων, πήρα την
άδεια να φύγω, αφού ενδυναμώθηκα και διδάχτηκα την φύση του Παντός και το
υπέροχο όραμα. Και από τότε έχω αρχίσει να κηρύσσω στους ανθρώπους το κάλλος
της ευσέβειας και της γνώσεως. Ω λαοί, άντρες τούτης της γής, σεις που έχετε
παραδώσει τους εαυτούς σας στην μέθη και στον ύπνο και στην άγνοια του Θεού,
γαληνέψατε από την ικανοποίηση του παραλόγου ύπνου και σταματήσατε την κραιπάλη.
Αυτοί δε αφού άκουσαν έφθασαν συγκεντρωμένοι με κοινή ψυχική διάθεση.
Και εγώ
τους είπα: "Γιατί ω άνδρες γεννήματα τούτης της γης έχετε παραδώσει τον
εαυτό σας στον θάνατο, ενώ έχετε εξουσία να μεταλάβετε της αθανασίας;
Μετανοήσατε εσείς που από κοινού πορευθήκατε στην πλάνη και γίνατε συμμέτοχοι
στην άγνοια. Αφού εγκαταλείψετε την φθορά, απαλλαγείτε του σκοτεινού φωτός και
μεταλάβετε της αθανασίας". Και άλλοι μεν από αυτούς αφού φλυάρησαν,
απεμακρύνθηκαν, έχοντας παραδώσει τον εαυτόν τους στην οδό του θανάτου, άλλοι
δε αφού έπεσαν μπροστά στα πόδια μου παρακαλούσαν να διδαχθούν. Και εγώ αφού
τους σήκωσα από κάτω έγινα οδηγός του γένους. Τους δίδαξα τους λόγους, πως και
με ποιο τρόπο να σωθούν και έσπειρα ανάμεσά τους λόγους σοφίας και ετράφησαν
δια του ύδατος της αμβροσίας. Και το βράδυ όταν το φως του ήλιου άρχισε να δύει
τους κάλεσα να ευχαριστήσουν τον Θεό. Και όταν ολοκληρώθηκε η ευχαριστία,
καθένας έφυγε για την δική του κλίνη. Κι εγώ αφού ανέγραψα στον εαυτό μου την
ευεργεσία του Ποιμάνδρου και πλήρης από όσα ήθελα, ευφράνθηκα πολύ. Και έγινε
δι εμένα ο ύπνος του σώματος αγρύπνια της ψυχής και το κλείσιμο των οφθαλμών
αληθινή όρασης και η σιωπή μας εγκυμοσύνη του αγαθού και η έκφραση του λόγου
έργα αγαθά. Τούτα δε συνέβησαν διότι είχα λάβει από τον νου μου, δηλαδή από τον
Ποιμάνδρη, τον λόγο της αυθεντίας.
Και έτσι έγινα θεοφόρος της αλήθειας.
προσφέρω από την ψυχή μου και από όλη την δύναμή μου ευλογία στον Πατέρα Θεό.
Άγιος ο Θεός ο Πατέρας Για αυτό ων όλων. Άγιος ο Θεός
του οποίου η θέληση εκπληρώνεται από τις ίδιες του τις δυνάμεις. Άγιος ο Θεός ο
οποίος θέλει να γίνει γνωστός και γνωρίζεται στους εκλεκτούς. Άγιος είσαι εσύ
που με τον Λόγο δημιούργησες τα όντα. Άγιος είσαι εσύ του οποίου την εικόνα
αναπαράγει η φύση. Άγιος είσαι εσύ του οποίου η φύση υπήρξε εικόνα. Άγιος είσαι
εσύ ο ισχυρότερος από κάθε άλλη δύναμη. Άγιος είσαι εσύ ο μεγαλύτερος από κάθε
υπερέχοντα. Άγιος είσαι εσύ ο ανώτερος παντός επαίνου. Δέξου αγνές λογικές
θυσίας από αγνή ψυχή και καρδιά που έχει προς εσένα ανυψωθεί, ανεκλάλητε,
ανέκφραστε που προσφωνείσαι δια της σιωπής. Σε ικετεύω να μην με αφήσεις να
σφάλλω στην ουσιώδη γνώση, δώσε μου σημείο και ενδυνάμωσέ με και με την χάρη
αυτή θα φωτίσω τους αδελφούς μου και τους υιούς σου που έχουν άγνοια του γένους
των. Για αυτό πιστεύω και μαρτυρώ. Στη ζωή και στο φως προχωρώ. Ευλογητός είσαι
Πατέρα. Ο δικός σου άνθρωπος επιθυμεί να είναι άγιος μαζί σου, καθώς έχεις
δώσει σε αυτόν όλη την εξουσία.
Άγιος ο Θεός και Πατέρας των όλων.
Άγιος ο Θεός που η θέλησή του εκπληρώνεται από τις ίδιες του
τις δυνάμεις.
Άγιος ο Θεός που θέλει να είναι γνωστός και αναγνωρίζεται
από εκείνους που τον λατρεύουν.
Άγιος είσαι εσύ που με τον λόγο δημιούργησες τα όντα.
Άγιος είσαι εσύ του οποίου την εικόνα αναπαράγει η
φύση.
Άγιος είσαι εσύ που δεν σε δημιούργησε η φύση.
Άγιος είσαι εσύ ο ισχυρότερος κάθε άλλης δύναμης.
Άγιος είσαι εσύ ο μέγιστος των υπέροχων.
Άγιος είσαι εσύ ο υπεράνω κάθε επαίνου
Έλλην Αναγνώστης
